“Potion” was een blufspel dat al in de vijftiende eeuw populair was onder Duitsers. “Poque” werd uiteindelijk naar New Orleans gedragen en gespeeld op de rivierboten die de Mississippi bevaren, waar het later werd omgevormd tot een Franse versie.

Na verdere verfijning in de jaren 1830, werd het spel omgedoopt tot Poker en werd het populair. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog werd de belangrijkste regel toegevoegd met betrekking tot het trekken van kaarten om de hand te verbeteren. Ook Stud Poker werd een andere variant. Poker wordt niet alleen in privé-huizen gespeeld, maar is ook populair bij enkele van ’s werelds meest gerenommeerde casino’s. Sociaal gezien kan poker worden gespeeld voor centen en lucifers, of het kan professioneel worden gespeeld voor een fortuin.

Poker is een kansspel, maar het vereist ook vaardigheid en elke speler bepaalt zijn lot.

MENIGTE

Elke verpakking heeft een joker. Er worden twee pakketten met contrasterende kleuren gebruikt om het spel te versnellen in de snelle clubs van vandaag en bij de beste spelers. Terwijl de ene set wordt afgehandeld, wordt de andere geschud en klaar voor de volgende ronde. Volg deze stappen om twee pakketten te maken: Om eerlijkheid te garanderen, schudt de vorige dealer al zijn gedeelde kaarten voordat hij ze op de tafel links van hem legt. Het geschudde kaartspel wordt doorgegeven wanneer het tijd is om weer te verkopen. De linkerhand van de dealer deelt het pakket in veel spellen met twee pakken.

Spelers kunnen zo vaak als ze willen nieuwe kaarten aanvragen bij clubs, waar kaarten vaak worden gewisseld. Om het zegel te verbreken en de nieuwe kaarten te onthullen, moeten alle spelers toekijken hoe de nieuwe kaartspellen worden geopend.

WEDDEN

Poker is in wezen een spel van chipbeheer; daarom is wedden het belangrijkste aspect van het spel.

Tijdens elke pokerhand kunnen de spelers hun inzetten op hun kaarten plaatsen. De fundamentele vaardigheid van poker is het minimaliseren van verliezen met slechte kaarten en het maximaliseren van inkomsten met uitstekend schrijven.

Sommige pokerspellen vereisen dat elke speler een “ante” van een of meer fiches aan de pot toevoegt voordat de kaarten worden geleverd om dingen op gang te brengen.

Een nieuw inzetinterval of nieuwe inzetronde wordt gestart wanneer een speler een inzet plaatst op een of meer fiches. Dit betekent dat elke speler op zijn beurt die weddenschap moet “callen” door gelijke hoeveelheden chips in te zetten; of “raise”, wat betekent dat ze meer chips in de pot stoppen; of “drop” (fold), wat betekent dat ze hun hand weggooien en niet meer inzetten tot de volgende deal.

Wanneer een speler uit een pot wordt geëlimineerd, worden alle chips weggevaagd. Een speler moet bereid zijn om minstens zoveel chips in te zetten als de vorige speler om in het spel te blijven.

Zodra de fiches van alle spelers zijn geëgaliseerd, eindigt de inzetperiode, ongeacht of de vorige spelers hun inzet hebben verhoogd. Elke pokerdeal heeft minimaal twee inzetintervallen. Het is nu “showdown”-tijd, waarin de spelers die nog over zijn hun kaarten open op tafel leggen. Daarna gaat de pot naar de winnaar van de beste pokerhand.

Zonder hun kaarten te onthullen, wint een speler de pot als geen andere spelers hun inzet matchen of verhogen. Als gevolg hiervan is bluffen een onderdeel van poker en wint de beste hand niet per se de pot! Bluffen is een belangrijk onderdeel van de aantrekkingskracht van poker.

Het is mogelijk om te “checken” en in het spel te blijven zonder een inzet te plaatsen. Als resultaat plaatst de speler in feite een “weddenschap op niets”. Spelers kunnen controleren of niemand een inzet heeft geplaatst in het huidige inzetinterval. Ze kunnen niet controleren of een andere speler heeft ingezet, maar ze moeten op zijn minst de inzet callen of laten vallen. Een inzet die een andere speler al heeft verhoogd, kan worden verhoogd door een speler die checkt. Deze acties staan ​​bekend als ‘zandzakken’. Ze zijn toegestaan, tenzij vooraf specifiek verboden. Spelers die tijdens een spelronde checken, liggen uit het spel, terwijl degenen die in de pot blijven, mogen doorgaan met spelen.

Elke inzetronde begint met een persoon die is aangewezen als de ‘eerste gokker’ van het spel. Iedereen kan checken, inzetten of zelfs droppen, tenzij het zijn beurt is om een ​​weddenschap te plaatsen; de beurt gaat altijd naar links van de ene speler naar de volgende.

WANNEER EN HOE TE SPELEN?

Pokerhanden worden gerangschikt met behulp van een wiskundige formule. Naarmate de kans dat een speler een bepaalde kaart krijgt kleiner wordt, is de kans groter dat hij de pot wint. Een speler mag er dus op rekenen dat hij ongeveer eens in de 65.000 handen twee paar krijgt, terwijl een straight flush maar eens in de 65.000 handen zou moeten gebeuren.

Als er geen bluf is, mogen spelers niet gokken tenzij ze een hand hebben die volgens hen de beste is. Zonder deze kennis kan geen enkele pokerspeler een geïnformeerde weddenschap plaatsen in het pokerspel. Er is een lijst met de verschillende pokerhanden en het aantal mogelijke combinaties in een kaartspel.